401- “لا یَجرِمَنَّکُم شَنَآنُ قَومِِ اَلّا تَعدِلُوا”(مبادا دشمنی با گروهی، شما را به بی عدالتی وا دارد!) عداوت داشتن، مجوز ناعادلانه رفتار کردن نیست. برخی متاسفانه
۳۸۱- “اِنّی عَبدُ الله”(من عبد خدایم!) این بندگی، بالاترین مقام است. مقامی بالاتر از آن نمی شناسم. حتی مقام والای رسالت بعد از آن است، “عَبدُهُ
361- “اُولئِکَ الاَغلالُ فِی اَعناقِهِم”رعد؛ ۵(آن اَغلال، بر گردن هایشان زنجیر است!) اَغلال جمع غُلّ و از ماده ی غُلَل است. و آن به چیزی
۳۴۱- “یَحسَبُونَ کُلَّ صَیحَةِِ عَلَیهِم”(هر فریادی را علیه خود می پندارند!) انسانهایی که در نفاق گرفتارند، پر از شک و تردید و بدبینی اند، هر فریادی
۳۲۱- “فَوَیلٌ لِلمُصَلِّینَ”(پس وای بر نمازگزاران!) چرا وای بر نمازگزاران؟! چرا وای بر بی نمازان نباشد؟! زیرا این نمازگزاران به مراتب خطرناکتر از بی نمازانند. و
بند سیمین و نحوه خروج از بدن و سفر به مکانهای دیگر
301- “لا تَظلِمُونَ و لا تُظلَمُونَ”(نه ظلم کنید و نه مظلوم باشید!) ترجمه ی ستم برای “ظلم” کم است. ظلم، ریشه در ظلمت و تاریکی دارد.
۲۸۱- “مِن تَحتِهِمُ الاَنهار”(زیر پایشان نهرهاست!) بگذار پاهایت را بشویم، گَردِ راه از آن بزدایم و بر چشم خویش گذارم، چه در زیر پایتان نهرهای پر
