تسلیم محض، به اختیار محض منجر می شود آنگاه که خداوند به تمامی از طریق تو عمل کند. “عَبدِی اَطِعنِی اَجعَلکَ مِثلی وَ لَیسَ کَمِثلِهِ شَیء” (ای بنده ام، اطاعتم کن تا تو را مثل خود کنم، و چیزی چون مثل من نیست!). و کیمیاگری حقیقی همین است. در سلوک الی الله، تسلیم، به آزادی می انجامد نه به اسارت. این یعنی؛ هرچه بنده تر، آزادتر.

مسعود ریاعی