در این هستی چرخ‌ها و چرخه‌ها فراوان‌اند. چرخهٔ مرگ و زندگی، چرخهٔ بروج و افلاک، چرخهٔ شکست و پیروزی، چرخهٔ اِدبار و اقبال، چرخهٔ بیماری و سلامت، چرخهٔ قرن‌ها و هزاره‌ها، چرخهٔ شب و روز …
اما در این میان مهم‌ترین چرخه، چرخهٔ حقیقت است که کمتر بدان توجه شده است. آری حقیقت نیز با آن که واحد است چرخهٔ خود را دارد. آن نیز هر روز در کاری است. چه بسا چون خورشید در آنِ واحد صبحگاهان در شرق نمایان شود و شامگاهان در غرب. چه بسا حقیقت امروز در لباسی و اسمی تجلّی یابد و فردا در لباسی و اسمی دیگر متجلّی شود. زیرا حقیقت انحصاری نیست. کسی نمی‌تواند آن را به انحصار خود در آورد. آن همواره فراچنگ است. تنها آن کسی پیوسته از حقیقت بهره‌مند است که در هر موقفی همراه و هماهنگ با آن باشد. اینجا، آنجا، ناکجا. پس اگر حقیقت‌خواه و حقیقت‌پرستی، باید با چرخهٔ اعجاب‌انگیز حقیقت همسفر باشی و جزم‌اندیشی‌های ذهنی را به دور اندازی. چه این همسفری تسلیم محض می‌طلبد و هشیاری الهی.

مسعود ریاعی