می گفت وقتی ذهنم را خاموش می کنم، گویی به تاریکی فرو میروم…
گفتم: “نور” همانجاست. نور در همان تاریکی است. همچنانکه آب حیات در ظلمات است. نور را در نور نمی توان دید. این تاریکی است که باعث رؤیت نور می شود. وقتی ذهنت را خاموش می کنی، خودآگاهت پا به فرار میگذارد و تو احساس می کنی جهان تاریک شده است. به واقع تاریک نیست بلکه نور تقلبی که خود حجاب است، از میان رفته است. و چون بر این مراقبه مداومت کنی، نور حقیقی را خواهی دید. نوری که تو را در ستون خویش بالا می برَد و به سطحی دیگر از حیات و آگاهی می کشانَد.

مسعود ریاعی