امروزه باید گفت که مراد تراشی و مرید بازی و تسلیم این شخص و آن شخص بودن دوره اش به پایان رسیده است.

تو باید روی پای خودت بایستی.

مستقل و آزاد.

امروزه انواع تعالیم رهایی بخش بزرگان، به راحتی در دسترس همگان است.

لازم نیست خود را اسیر و برده معنوی دیگران کنی.

تنها کافیست هر جا که هستی آن تعلیمی را که قلبت پذیرا و بدان گواه است، عامل باشی.

پس در هر تعلیم آزادی روحت را بجوی و از این خراب آباد تاریک و عَفِن، عروج کن.

کلید نجات تنها در تغییر شعور تو نهفته است.

این کلید را در جای دیگری نخواهی یافت.

بی شک آنچه که در دوره پیش رو، برای سالکان حق کارساز و کارآمد است، دوستی و همیاری و توسعه آگاهی است و نه سروَری.

زیرا در این دوران تنها نجات بخش واقعی، ارتقاء شعور خِرَد جمعی است.

و این مهم امروزه هیچ نیازی به مراد تراشی و مرید بازی ندارد.

زیرا همه آگاهی های مورد نیاز در دسترس است، و راهنمای حقیقی فطرت الهی خود توست.

پس آن را دریاب تا از اسارت های معنوی رها گردی.

مراقبه ی اصیل را بیاموز و چشمان مشاهده گرت را بگشای و روی پای خودت بایست و بدان که نجات بخش واقعی را درون خودت نهان کرده اند.

“وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرونَ”!؟

و هرگز از یاد مبر که اسارت های معنوی به مراتب بدتر و مُهلِک تر از اسارت های مادی است.