اگر روزی خداوند بگوید گناهکارترین شخص را نزد من آر، بدون تردید خودم را نزد او خواهم برد. زیرا گنه‌کارتر از خودم سراغ ندارم. فلذا همواره تا آنجا که می‌توانم و توفیق الهی شامل حالم است به رفع گناهان و عیوب خودم مشغولم. این یعنی وقتی برای پرداختن به گناهان و عیوب دیگران ندارم. پرداختن به عیوب دیگران کار کسانی که رو سوی خدا دارند و ‌وجه‌شان را به او تسلیم کرده‌اند، نیست. پس بر حذر باش از آنانی که گفته یا ناگفته چنان رفتار می‌کنند که گویی خود اصلاً هیچ گناه و عیب و خطایی ندارند. بر حذر باش از آنانی که همواره توجیه‌گر اعمال خویش‌اند. چنین متکبرانی اَبناء شیاطین‌اند. نشانه‌شان آنست که همواره خود را خوب و بهنجار و دیگران بد و نابهنجار می‌انگارند. ای دوست، چنان به رفع عیوب خویش مشغول باش که وقتی برای عیب‌گیری از دیگران نداشته باشی. و مسیح(ع) چه نیک فرمود که اول آن تکه چوب درشت را از چشم خود در آر، سپس به ریزه خاشاک چشم دیگران بپرداز.

مسعود ریاعی